Week 6

Omdat ik zo lang niets van me heb laten horen, lijkt het alsof ik enorm lang met die vervelende hoofdpijn heb rondgelopen, maar dat valt mee hoor.. in het laatste weekend van het vorige stukje kon ik weer hoofdpijnloos door het leven gaan. En das wel zo prettig :)

Maar goed, na die hoofdpijnweek, wat niet goed is voor het sociale leven en waarin ik mn bed meer had gezien dan ik leuk vond, was ik blij dat ik op maandag weer naar stage kon!

Deze week zijn we op stage hard aan de slag gegaan met het literatuur onderzoek. Veel meer konden we ook niet echt doen. We wachten nog steeds op toestemming van het bestuur om het onderzoek te kunnen doen en de enquêtes af te kunnen nemen. Best frustrerend! Want we zitten nu al een paar weken zo te wachten. En we hebben niet eeuwig de tijd.. Das wel het frustrerende aan de pocco-pocco cultuur van dit eiland; rustig an.. als het vandaag niet komt dan morgen wel en anders volgende week. Aan de ene kant is dat relaxt, maar als je, zoals wij, bezig zijn met een afstudeeronderzoek en dat moet binnen een bepaalde tijd klaar zijn, dan levert juist deze houding, wat ontstressend is en behoort te zijn, stress op. Tenminste bij mij en Tanja. Ons stress- en frustratiegehalte schoot deze week dan ook behoorlijk omhoog! Er is nog zoveel wat we moeten doen, het hele onderzoek is eigenlijk nog steeds niet opgestart, behalve alle literatuur die we hebben opgezocht. En we zitten hier nu al 6 weken.. komt dat nog wel goed?!?! Nadine, onze stagebegeleidster, doet wat ze kan. Ze steekt er veel tijd in om iedereen achter zn/ haar kont aan te zitten, zodat iedereen eens gaat doen wat ie moet doen en wij kunnen doen waarvoor we hier naartoe zijn gekomen.. Met zn 3en hebben we deze week wat af lopen schelden op alles wat tegenzit.. Lucht ook wel weer op, haha.

Volgens mij hebben we deze week ’s avonds niet heel veel bijzondere dingen gedaan. Ik heb mn grijze.. donkerblonde hersenpan.. gekraakt totdat ie er zeer van deed, maar zonder resultaat. Dat kan 3 dingen betekenen: 1: of ik heb echt geen bijzondere dingen gedaan, 2: de dingen die ik heb gedaan hebben geen indruk gemaakt, 3: het is te lang geleden dat deze week zich afspeelde en ik heb het uit mn gedachten geschrapt om plaats te maken voor andere bijzondere, toffe herinneringen.. Mogen jullie beslissen welke van de 3 het juiste antwoord is..

Zaterdag weet ik nog wel:
We wilden naar de Aloë Vera plantage om eens te zien en te horen wat voor producten er van deze wonderlijke plant worden gebrouwen.. Kwamen we daar aan, was alleen de rondleiding in het Engels. We zijn toen rap afgehaakt, want een rondleiding met Engelse Aloë Vera vaktermen gaat ons Engelse vermogen toch wat te boven.. Maar wat dan? We wilden onze zaterdag niet thuis zitten.. Gelukkig wist Hester nog wat leuks. We zijn naar Ford Beekenburg gegaan een oud Ford, meer een ruïne eigenlijk. Daar hebben we rondgelopen, fotogeniek als wij zijn, meerdere fotoshoots gehouden, bbq vlees gegeten van een aantal Filippijnen die, hoe logisch, aan het bbqen waren. We zijn helemaal boven geweest. We moesten door een gat een ladder opklimmen en dan jezelf een stukje ophijsen om met je achterwerk op een steen terecht te komen. Ik ben niet zo’n held als het om dergelijke capriolen gaat, en ik durfde in het begin niet. Maar toen ik de enthousiaste kreten van de andere meiden hoorde, won mijn nieuwsgierigheid het van mijn angst en ik ben, onder support van de meiden, toch omhoog gegaan. Het uitzicht was de moeite, klamme zweet handjes en het gegil ‘ik durf niet’ meer dan de moeite waard. We hebben daar nog een aantal stoere foto’s gemaakt, waarna we weer naar beneden gingen. Dat ging met dezelfde hoeveelheid angst, zweethandjes en gepiep ‘ik durf niet’ als omhoog. Ik voelde me een held op sokken..
Beneden gekomen hadden de immer bbqende Filippijnen, besloten dat wij dorstig waren. We kregen koude blikjes cola aangeboden, wat we dankbaar accepteerden. Na nog even te hebben gekletst, gingen we er vandoor.
Zondag was het beter strandweer dan zaterdag. Dus, we zijn voor de verandering eens gaan bruinbakken op het strand.. Tanja was daar erg blij mee, want die moest nog extra bruin voor haar ouders, die volgende week al komen!!! Nou, dat is haar goed gelukt, net als ons allemaal trouwens.
’s Avonds zijn we nog even naar Wet& Wilde geweest, waar we heerlijk zonsondergang hebben gekeken, goed voor het relaxte, Antilliaanse gevoel.. We waren allemaal in een gekke bui, en hebben ’s avonds nog een duik genomen in de zee. Night swimming disserves a quite night…
Al bibberend kwamen we weer op het strand. We zijn snel naar huis gegaan, gedouched. Voor het eerst sinds ik hier ben was ik warm aangekleed. Lees: t-shirt met een vest erover, lange sokken aan en dichte schoenen. En maar bibberen… Ik heb het hier nog nooit zo koud gehad.. Gelukkig geen verkoudheid aan overgehouden…