het onderzoek

Zoals beloofd en omdat een aantal mensen er naar hebben gevraagd, hier een stukje over het onderzoek wat we op het eiland aan het uitvoeren zijn.
Want, in tegenstelling tot de overige stukjes die ik geschreven heb, heb ik hier geen 24-7 vakantie. Nee, er moet keihard gewerkt worden. Ik vertel er alleen nooit zo veel over om de simpele reden dat ik mijn leven buiten het afstuderen 10 keer interessanter vind dan alle uren die ik op kantoor achter mijn laptopje doorbreng.
Maar omdat alle-lang-leve-het-leven-, en ik-heb-toch-het-gevoel-dat-ik-hier-half-op-vakantie-ben-ook-al-werk-en-woon-ik-hier verhalen niet een realistisch maar vertekend beeld van mijn leven hier geven, schrijf ik in dit stukje over de serieuze kant van mijn leven alhier.
Zo dat jullie weten dat ik hier niet alleen het leven vier.

Ik doe hier een onderzoek naar de gevolgen van echtscheiding onder leerlingen van gescheiden ouders op de middelbare school.
Mond vol hè? Moet je bovenstaande zin nog eens lezen? Doe maar. Maar compacter kan ik het niet verwoorden.
De onderzoeksvraag is ook zo’n mooie. Uit mn hoofd: Hoe kan de schoolmaatschappelijk werkster leerlingen, ouders en leerkrachten het beste ondersteunen, informeren en begeleiden in het echtscheidingsproces?
Dit is de kern van wat ik hier deze 5 maanden aan het doen ben.

Hoe ziet dat er dan uit?
Ik doe het afstudeeronderzoek samen met mijn studiegenootje Tanja.
We werken ongeveer 4 dagen in de week. Soms zijn het er 5, wanneer dat nodig is, soms zijn het er minder wanneer we niets te doen hebben. Maar, gemiddeld zo’n 32 uur ploeteren en zwoegen we.
’s Ochtends vroeg begint het al. Door de wekker wordt ik tussen 6.00 en 6.30 uit mn bed gerammeld (dat is erg zwaar voor een anti- ochtend mens, dat zul je begrijpen..) Dan, snel aankleden, koffie maken, spullen in orde maken, om, om 6.45 in het blauwe bakkie naar stage te rijden. We starten om 7.00 en werken tot ongeveer 15.00.

We zitten door de week overdag op het kleine (maar wel met airco!!) kantoortje van de schoolmaatschappelijk werkster, Nadine, achter ons laptopje. Daar hebben we enquêtes ontwikkeld voor leerlingen, ouders en leerkrachten. Daar hebben we brieven geschreven naar ouders, leerkrachten en schoolhoofden. Daar hebben we literatuuronderzoek gedaan naar de ontwikkeling van jongeren in de middelbare schoolleeftijd. We hebben bestudeerd wat een echtscheiding aan gevolgen mee kan brengen voor jongeren. We hebben onderzocht wat belangrijk is in en na de echtscheiding om problemen bij jongeren zo veel mogelijk te beperken. Alle bovenstaande, onderzochte en uitgewerkte onderwerpen, hebben we verwerkt in de enquêtes. We hebben onderzocht wat het schoolmaatschappelijk werk in het algemeen inhoud, wat de specifieke taken en functies van Nadine zijn.
Ja, we hebben daar keihard zitten werken.

Maar voordat al deze stukken geschreven konden worden, moest eerst toestemming gevraagd worden aan de directie. De scholen moesten worden geïnformeerd, er moest worden overlegd hoe alles aan te pakken. Hoe we de doelgroep leerlingen konden benaderen en achterhalen welke leerlingen gescheiden ouders hadden. Hoe we de pivacy van de leerlingen konden waarborgen, hoe we de ouders konden bereiken etc. etc.
En dat liep allemaal niet helemaal zoals gepland. Ik kreeg bepaald het gevoel dat de schoolhoofden en leerkrachten niet op ons en op het onderzoek zaten te wachten. Dat ze ons zagen als een stelletje Nederlandse studenten (dat zijn we ook :)) wat hen een beetje kwam vertellen wat ze allemaal niet goed deden en ze daarop zou afrekenen (wat zo niet waar is ) Nu is het zo dat het onderwerp ‘echtscheiding’ in de breedste zin van het woord, een gevoelig onderwerp is, waar men liever niet over praat. Ook de samenstelling van de gezinnen en de plek wat het gezin in de maatschappij inneemt, is hier bepaald anders dan in Nederland.
Maar goed, de gevolgen in problemen worden gesignaleerd en daar moet wat mee worden gedaan. Helemaal als je werk is om met mensen met problemen te werken.
Maar goed, de tegenwerking uitte zich onder andere in schoolhoofden die hun medewerking niet wilden verlenen, zich niet aan de gemaakte afspraken hielden maar die hun eigen plan trokken. Leerkrachten die weigerden om gegevens aan te leveren, weigerden enquêtes in te leveren.
Hierdoor heeft het onderzoek veel vertraging opgelopen. In de tijd dat het onderzoek vrijwel stil lag, hebben we het hele literatuur onderzoek gedaan, wat dan wel weer een voordeel bij een nadeel was. Het was ook de periode waarin we voornamelijk minder dan 32 uur hebben gewerkt.. Later hebben we dit ruimschoots gecompenseerd..!
We hebben een plan B opgesteld en zelfs een stukje plan C, om het onderzoek toch te laten doorgaan.
En, dat is gelukt. De enquêtes zijn, hoewel niet onder alle drie de doelgroepen, afgenomen. We hebben de benodigde informatie verzameld en het Grote Analyseren begon.
We hebben ons vierkante ogen geanalyseerd!! Turven, diagrammen maken, de diagrammen analyseren, daar weer de belangrijkste en opvallendste zaken uit halen.. En dat dan onder 3 doelgroepen.. Ik was er bepaald zat van.
Maar goed, toen we met het analyseren bezig waren, lag het onderzoek weer in onze handen en konden wij het tempo bepalen. En toen ging het rap hard.
Na het analyseren hebben we conclusies getrokken. Aan de hand van die conclusies hebben we resultaten gesteld en aanbevelingen gedaan. En, tot slot hebben we voor leerlingen, ouders en leerkrachten richtlijnen geschreven, die Nadine in contact kan gebruiken.
Nu, in de week voor we naar huis gaan (even in de toekomst qua chronologische update, maar wel wanneer ik dit stukje schrijf) hebben we alles mooi ingebonden en gaan we dit nog aan de school aanbieden.

Zo, nu zijn jullie volledig op de hoogte van de werkelijke reden van mijn leven hier. Hoewel interessant en leerzaam, vind ik dat het niet de meest boeiende kant van mijn leven is. Niet de kant waarin ik leuke, vreemde, bizarre, verassende, maffe en soms schokkende dingen meemaak..
Het is de kant waar ik het minst graag over schrijf, zoals de meeste mensen het minst praten over hun werkleven.
Maar, nu jullie dit weten, scheelt het mij een hoop uitleg en tijd thuis. Heb ik meer tijd om te vertellen over al die leuke, vreemde, verassende, maffe en soms schokkende dingen meemaak..
En dat komt goed uit, want die verhalen wil ik wel tig keer vertellen.. :) haha